Hayatını hayatına birisini dahil edersin. Zamanla ona kalbini açarsın, önemsersin, merak edersin, yüzü gülsün istersin, yeri gelir kendi mutluluğundan bile fedarkarlık edecek kadar önemli hale gelir senin için. Fakat bunca yaptıklarının onun yüzünde sadece bi tebessüm bırakır. Seni umursamadığını düşünürsün. Sahiplenmek istersin onu. Sokakta birbirine aşık olduğunu haykıran iki aşık kadar sahiplenmek istersin işte. Daha çok vakit geçirmek istersin. Daha çok şey paylaşmak istersin. Daha çok alışmak istiyorum sana. Alışmaktan korkmuyorum. Bütün gün vakit geçirdikten sonra “biraz daha kalamaz mısın?” diyecek kadar korkmuyorum hem de. Herhangi bi çift gördüğümde “ne kadar mutlular” cümlesinin yerine, “hayır hayır biz daha fazla aşığız” cümlesini söylemek istiyorum. “Hep ben yazıyorum bugün de o yazsın” cümlesini hayatıma dahil etmeyeceğim kişi ol. Her şey kötüyken, onun senin yanında olduğunu bilerek veya onun sesiyle her zaman iyi hissetmeyi istersin ya, o kişi ben olabilirim. Geceleri uyumadan önce “evet ya o benim hep yanımda” diyerek huzurla uyumayı, sabahları da “ben ona aşığım ve onun hep yanındayım” cümlesiyle güne mutlu başlamak istiyorum sen varken. Yeni yeni şarkılar keşfetmeyi veya yeni filmler izlemeyi seninle istiyorum. Gecenin bi yarısı kabus görüp beni aradığında “çok kötüyüm” dediğinde, “merak etme yanındayım” cümlesiyle bile senin huzurlu olmanı sağlarım ki. Ya da etrafa aldırmadan saçma sapan hareketler yaparak mutlu olabiliriz. Bi kere de ben kaybetmeyeyim. Bi kere de ben heyecandan uyumayayım. Nolucak ki?
“Ne senden öncesini hatırlamak, ne de senden sonrasını yaşamak istiyorum” cümlesine seninle inanmak istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder