Sevgilim .

Sensiz geçen bi kaç günü diyemeyeceğim bilmem kaçıncı günü anlatacagım yine mı sen deme, yazmaktan başka birşey gelmiyor elimden. Sen gittikten sonra çok şey oldu bende, Değiştim her yönden . Bazı Kurallar yok oldu birden. Eve giriş saatlerim desen , önceden akşam 8 olmadan evde olan ben, şimdilerde eve uğramıyorum. Her gece, sabaha kadar ne bulursam zıkkımlanıp, sonrada bir köşeye kıvrılıyorum, uyumuyorum ha, aklına sakın uyuyor bu çocuk gelmesin , düşlüyorum hergece , hayal ediyorum usulca ve sessizce. Sabah oluyor eve gidiyorum , babamın bir ton laflarıyla karşılaşıyorum , sonra kendimi bir odaya kapatıp düşünüyorum. Daha sonra annemın öğütleriyle karşı karşıya kalıyorum , dizleriine uzanıp Sessizce dinliyorum . Elleriyle saçlarıma dokunuşu bile yetiyor . Sanki gölgesi bile yetermiş gibi. Neyse. Daha sonra 24 saat odadan cıkmıyorum , iştahımda kesildi zaten , herzaman yemek yiyen ben şimdilerde elden ayaktan düşmüş bir halde dururum bir köşede. Sonrada o lanet olası şarkılar gelir kulağıma, ulan bir şarkı bu kadar dokunur mu bir adama , tüylerimi diken diken ediyor bu aralar. Takılı kalıyorum Üç beş cümleye .. Nede olsa şarkı işte neyse burayı da böyle geçelim . Ondan sonra, ondan sonrası yok işte olmuyor. Körkütük karanlıklarda buluyorum kendimi. Bank köşelerinde açıyorum gözlerimi , Rezilmiyim , aşıkmıyım bilmem ama, en temizinden yemişim darbeyi. 

Harbiden bensiz nasılsın sevgilim ?